Shot Guns

ปืนลูกซองเป็นอาวุธปืนที่มักจะออกแบบให้ถูกยิงจากไหล่

ปืนลูกซอง (หรือที่รู้จักกันในชื่อ Scattergun และ Peppergun หรือในอดีตเป็นชิ้นส่วนที่เป็นนก) เป็นอาวุธปืนที่มักจะถูกออกแบบมาให้ถูกยิงจากไหล่ซึ่งใช้พลังงานของเปลือกคงที่เพื่อยิงเม็ดทรงกลมขนาดเล็กที่เรียกว่าช็อต ปืนลูกซองมีขนาดหลากหลายตั้งแต่ 5.5 มม. (.22 นิ้ว) เจาะได้สูงถึง 5 ซม. (2 นิ้ว) และในช่วงของกลไกการทำงานของอาวุธปืนรวมถึงการโหลดก้นปืนแบบสองหรือรวมกัน

ปืนลูกซองโดยทั่วไปเป็นอาวุธปืนที่เรียบซึ่งหมายความว่าด้านในของถังไม่ได้เป็นปืนไรเฟิล ก่อนหน้านี้อาวุธปืน Smoothbore เช่นปืนคาบศิลาถูกใช้อย่างกว้างขวางโดยกองทัพในศตวรรษที่ 18 บรรพบุรุษโดยตรงไปยังปืนลูกซอง Blunderbuss ยังใช้ในบทบาทที่หลากหลายเช่นเดียวกับการป้องกันตนเองไปจนถึงการควบคุมการจลาจล มันมักจะถูกใช้โดยกองทหารม้าเนื่องจากความยาวที่สั้นกว่าและใช้งานง่ายโดยทั่วไปรวมถึงโดย Coachmen สำหรับพลังที่สำคัญ อย่างไรก็ตามในศตวรรษที่ 19 อาวุธเหล่านี้ส่วนใหญ่ถูกแทนที่ในสนามรบด้วยปืนไรเฟิลปืนไรเฟิลที่มีความแม่นยำมากขึ้นในระยะยาว คุณค่าทางทหารของปืนลูกซองถูกค้นพบใหม่ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเมื่อกองกำลังอเมริกันใช้ปืนลูกซองแอ็คชั่นปั๊มขนาด 12 เกจในสนามเพลาะระยะใกล้การต่อสู้เพื่อผลกระทบที่ยอดเยี่ยม ตั้งแต่นั้นมามีการใช้ในบทบาทที่หลากหลายในพลเรือนการบังคับใช้กฎหมายและการใช้งานทางทหาร

เม็ดยิงจากปืนลูกซองแพร่กระจายเมื่อออกจากถังและพลังของประจุเผานั้นแบ่งออกเป็นเม็ดซึ่งหมายความว่าพลังงานของลูกบอลหนึ่งลูกนั้นค่อนข้างต่ำ ในบริบทการล่าสัตว์สิ่งนี้ทำให้ปืนลูกซองมีประโยชน์เป็นหลักสำหรับการล่านกและเกมเล็ก ๆ อื่น ๆ อย่างไรก็ตามในบริบททางทหารหรือการบังคับใช้กฎหมายขีปนาวุธจำนวนมากทำให้ปืนลูกซองมีประโยชน์ในการต่อสู้กับอาวุธหรืออาวุธป้องกัน ปืนลูกซองยังใช้สำหรับกีฬายิงเป้าหมายเช่น Skeet, กับดักและดินเหนียวกีฬา สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพดิสก์ดินเหนียวที่รู้จักกันในชื่อนกพิราบดินถูกโยนลงไปในรูปแบบต่าง ๆ

การใช้ปืนลูกซองโดยทั่วไปนั้นเทียบกับเป้าหมายขนาดเล็กและ/หรือการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วซึ่งมักจะถ่ายในอากาศ การแพร่กระจายของช็อตช่วยให้ผู้ใช้ชี้ปืนลูกซองใกล้กับเป้าหมายแทนที่จะต้องตั้งเป้าหมายไว้อย่างแม่นยำเช่นเดียวกับในกรณีของกระสุนปืนเดี่ยว ข้อเสียของการยิงเป็นช่วงที่ จำกัด และการเจาะที่ จำกัด ของการยิงซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมปืนลูกซองจึงถูกใช้ในระยะสั้นและโดยทั่วไปจะเทียบกับเป้าหมายที่เล็กกว่า ขนาดช็อตที่ใหญ่ขึ้นจนถึงกรณีที่รุนแรงของโหลดกระสุนกระสุนเดียวส่งผลให้เกิดการเจาะเพิ่มขึ้น แต่ด้วยค่าใช้จ่ายของขีปนาวุธที่น้อยลงและความน่าจะเป็นที่ลดลงของการตีเป้าหมาย

นอกเหนือจากการใช้งานที่พบบ่อยที่สุดกับเป้าหมายขนาดเล็กที่เคลื่อนไหวเร็วปืนลูกซองมีข้อได้เปรียบหลายประการเมื่อใช้กับเป้าหมาย ครั้งแรกมันมีพลังการหยุดอย่างมหาศาลในระยะสั้นมากกว่าปืนพกเกือบทั้งหมดและปืนไรเฟิลมากมาย แม้ว่าหลายคนเชื่อว่าปืนลูกซองเป็นอาวุธปืนที่ยอดเยี่ยมสำหรับนักกีฬาที่ไม่มีประสบการณ์ แต่ความจริงก็คือในระยะใกล้การแพร่กระจายของการยิงไม่ใหญ่มากเลยและความสามารถในการเล็งยังคงเป็นสิ่งจำเป็น ภาระการป้องกันตัวเองโดยทั่วไปของ buckshot มีเม็ดตะกั่วขนาดใหญ่ 8-27 ส่งผลให้มีรอยแผลจำนวนมากในเป้าหมาย นอกจากนี้ยังแตกต่างจากกระสุนปืนแจ็คเก็ตเต็มรูปแบบแต่ละเม็ดของการยิงมีโอกาสน้อยที่จะเจาะกำแพงและตีผู้ยืนดู เป็นที่โปรดปรานโดยการบังคับใช้กฎหมายสำหรับการเจาะต่ำและอำนาจการหยุดสูง